Geen grote afvalbergen met afgedankte kunstgrasvelden meer, maar de grondstoffen hergebruiken in nieuwe sportvelden en andere kunststof producten. Dat is de gezamenlijke ambitie van de drie kunstgrasproducenten Edel Grass, TenCate Grass en Sports & Leisure Group (SLG), en hun zusterbedrijven Antea Sport, CSC Sport en Domo Sportsgrass. Deze ambitie vertaalden ze, in samenwerking met circulaire koploper GBN Groep, naar een gigantische fabriek waar jaarlijks ruim 50 duizend ton kunstgras wordt gerecycled.
Kunstgras: je hoeft het niet te besproeien, niet te maaien en het maakt niet uit of het de hele dag in de felle zon of in de schaduw ligt. Je hebt altijd een strakke groene grasmat. En hoewel het lijstje met voordelen nog wel even verder gaat (geen bemesting, geen onkruid, lange levensduur, ..), toch had kunstgras tot voor kort niet zo’n hele goede naam. Het probleem? De verwerking ervan na gebruik.
Grote afvalberg met kunstgras
“Kunstgras heeft een levensduur van tussen de acht en tien jaar. Daarna is het versleten. En daar begint het probleem: tot voor kort werden deze velden verwijderd van de locatie, op een grote berg opgeslagen en gebeurde er vervolgens veel te weinig mee”, vertelt Ralph Teunissen, algemeen directeur van kunstgrasproducent Edel Grass gevestigd in Genemuiden, Overijssel. En die kunstgrasbergen begonnen op te vallen: rond 2018 kon je geen krant openslaan of de kunstgrasmatten rolden je tegemoet. De reputatie van kunstgras kelderde en de vervangingsmarkt leek vast te lopen: als je niet kunt verwerken, kun je immers ook geen nieuw veld aanleggen.